20110527

beşinci günün şafağında doğuya baktım gandalf bana bakma ben senin bakman gereken yönde olurum bu sebepten işine bak dedi

olaya douglas adams gibi girmek ve geçirdiğim dönemleri zaruri eylemlerimle tariflemek istiyorum.aslında bakarsam evet insani ihtiyaçlarımla gayet paralel eylemler mesela.
bu 4 sene içinde her üzüldüğümde banyo yaptım
çok fazla sıçtım.iki anlamda da çok fazla.
çok az yemek yedim çünkü unuttum ya da yemek yemek istemedim.
çok fazla hasta oldum çok fazla ağrı çektim bu esnada dünyamdaki tüm sıkıntıları topladım ve hepsinin acısını yaşıyorum kafasına erişip daha çok ağladım.
daha çok ağlayınca burun daha çok kanıyor.
daha çok anne dedim.
daha çok amına koyayım dedim.
daha çok nefes aldım.
ya da annemlerin kızdığı ve ara ara icra ettiğim şu sigara konusunda sigaradan daha çok nefes aldım.
4 sene geçti.geçirdi de.ve bu geçirerek geçme eylemi-sözlükte bunun için ayrı bir sayfa olmalı- çok yavaş oldu.
ama sanki bir stockholm sendromu olmuş ya da ben öyle sanıyorum(bak hala insanın doğası üzerinden gidiyorum)
ya da bir öğrenilmiş çaresizlik.
bir ürperme
bir -o aynı hırkaya hamle ederek- giyinme halleri.
bir 15. katın tepesinden sabahın4ünde insanlığa bakma halleri.
doğal yaşama salınalı çok olmadı ondan böyle herhalde.
lan neyse
evet ya lan
ben normalde çok fazla lan demeyen biriyim en azından yazarken,konuşurken kapalı bir ortamda küfür eden lanlanan biriyim ama hakikaten lan neyse
şu uykudan kalktığında üzerine yapışan salaklık hem tatlıdır hem de aşılması gereken bir şeydir ya o yüzden yazıyorum ki yüzümü yıkamışım da uykum açılmış gibi olsun.çünkü yazdıklarını somutlaştırıp(su gibi) onunla yüzleşmeyince olmuyor.
düşünmek düşünmek yetmiyor değil seni kendine -somut olmayışından sebep-getiremiyor bazen.

2 yorum:

Cenx dedi ki...

niye son "4" sene?
nice son "42" senelere madem.

pudra dedi ki...

yalnız şu yorum üzerine tekrar okuyayım dedim yazımı pek bir şey anlamadım.ilginç olmuş.nice 42li yeni yıllara diyeyim.güncelleyelim.