Birazcık HAYVAN ol arkadaşım (!)

Bu konu hakkında yazmadan durabileceğimi sanmıyorum.Her kurban bayramında aynı şeyler oluyor.Toplu kesim yeri uygulaması varken insanlar yine evlerinin önünde kesiyor,bu manzaralara alışkın OLAMAYAN insanların ya midelerini ya da ruhlarını kaldırırken o derece umarsız olup biraz da dalça geçiyorlar ki daha fazla şaşırıyorum.

Galiba 8 yaşındaydım mahallede ÇOCUK PARKINDA bir adet boğa kesiyorlardı ve ben de tüm o haşinliğimle dayanabileceğimi sanıp ve hatta 'amca bana bişi olmaz' diyerek kesimi izlemeye çalışmıştım.Sonra zaten bayılmışım.
Neyse kendimi bildim bileli hayvanlara eziyet edildiğinde çıldırıyorum,Panter Emel kontenjanına geçiyorum ama insanlara saldıramayıp ,olayı içimde yaşayıp kahroluyorum.Çok zor ağladığım bir gerçektir ama herhangi bir hayvana eziyet edildiğine şahit olduğumda ağlayabilip ,televizyonda izliyorsam televizyonu kırmaya yeltenebiliyorum.

Hayvanlardan korkmak başkadır ama hayvanları sevmemek daha tarifsiz bir şeydir.Yani bir insan neden bir hayvana durup dururken zarar verir ya da bir insan neden kurban edeceği bir hayvana eziyet eder.Bu nasıl ibadet anlayışı ya da sen nasıl müslümansın amca? soruyorum.

Yazılar okuyorum , küçük çocukların önünde kesmeyin,eğer onunla yakın temas içindeyse kesildiğinden haberi olmasın vs vs , hadi bunlar kabul edilebilir şeyler ama anneniz ya da babanızın o sevdiğiniz hayvana bir de eziyet yaptığını görseydiniz nasıl tepki verirdiniz?
Ben galiba ailemden nefret ederdim.
Şükür ki bu konuda duyarlı ve duygusal bir aile sahibiyim,gördüğü kediyi tekmeleyen bir annem olsaydı muhtemelen o öldüğünde mezarına bile gidip ağlamazdım-BU DERECE CİDDİYİM-
Gerçi ailemizdir diyerek ne de olsa nefret etme şansımız olamıyor,hatta nefret ettiğimiz an kendimizden nefret ediyoruz. Değil mi?
Çok ahkam kesen insanların oluşturduğu milletiz ,insanlığa ya da insanların insanlığına dair çok güzel ahkam kesebiliyoruz ama insan olmanın özünde ne olduğunu muhtemelen bilmiyoruz ya da bilmek istemiyoruz.

Uygulamaları prosedür gereği yaparken baştan savmaya o derece alışmışız ki insan olmak ya da tüm dinlerin gerektirdiği şekilde iyi insan olmak kısımlarını hep es geçiyoruz.